Diagnostyka chorób zapalnych płuc opiera się na ocenie klinicznej i klasycznym badaniu RTG klatki piersiowej. Przezklatkowe badanie ultrasonograficzne wykorzystywane jest w diagnostyce jam opłucnowych od wielu lat: metoda ta pozwala na ocenę nie tylko obecności płynu w jamie opłucnowej, lecz również na potwierdzenie/wykluczenie odmy, obrzęku płuc, zatorowości płucnej oraz zmian zapalnych i guzowatych.
Za bezwzględne wskazania do przezklatkowego badania ultrasonograficznego płuc w diagnostyce zmian zapalnych uznaje się ciążę, nosicielstwo genu BRCA 1 lub BRCA 2, ważnym aspektem jest również ochrona radiologiczna w przypadku populacji pediatrycznej.
Możliwości przezklatowego badania USG płuc
- ocena zmian zapalnych (zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, płyn w jamie opłucnej)
- kontrolne badania w przypadku regresji nacieku w przebiegu zapalenia płuc
- ocena rusztowania klatki piersiowej (złamania żeber, zmiany pourazowe, guz powłok klatki piersiowej)
- ocena śródpiersia (grasica, węzły chłonne, guzy)
- alternatywa dla rtg płuc u kobiet w ciąży
- zmiany miąższu płucnego położone obwodowo
Badanie usg płuc przezklatkowe nie może zastępować i nie zastępuje badania rtg klatki piersiowej. Może jednak być badaniem uzupełniającym lub weryfikującym. Ponadto można też w badaniu usg monitorować proces leczenia zmian (np. zapalnych) stwierdzonych w badaniu rtg i widocznych w badaniu usg.
Przygotowanie do badania USG płuc
Badanie USG płuc nie wymaga specjalnych przygotowań.
Konieczne jest dostarczenie poprzednich wyników badań dotyczących płuc, w szczególności RTG klatki piersiowej, ale też tomografii komputerowej czy rezonansu magnetycznego, zwłaszcza dokumentacji zdjęciowej – jeśli takie badania były już wykonywane oraz wypisów ze szpitala, po ewentualnych zabiegach operacyjnych piersi. Takie postępowanie pozwala na dokładne porównanie wielkości i charakteru opisywanych już wcześniej zmian i niejednokrotnie pozwala uniknąć dodatkowych, niepotrzebnych badań.
Przebieg badania USG płuc
Badanie wykonuje się w pozycji siedzącej zarówno z przodu jak i z tyłu klatki piersiowej.
Lekarz, po uprzednim zebraniu wywiadu, nakłada na powierzchnię głowicy USG cienką warstwę żelu i przesuwając sondę po powierzchni skóry, ogląda i ocenia na monitorze poszczególne struktury klatki piersiowej (oceniając ewentualne zmiany patologiczne). Obraz widoczny na ekranie monitora można w każdej chwili badania zarejestrować na papierze termoczułym, ewentualnie na innych nośnikach elektronicznych (płyta CD/DVD, twardym dysku, urządzeniach USB).
Wynik wykonanego badania usg stanowi opis zobrazowanych struktur, opis ewentualnie stwierdzonych patologii oraz rozpoznanie wraz z ewentualnymi zaleceniami. W przypadku stwierdzenia patologii do wyniku badania dołączana jest dokumentacja zdjęciowa zobrazowanych nieprawidłowości.